Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. gwarantuje wolność gospodarczą w Polsce. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny – brzmi art. 22 Konstytucji.
W związku z tym wprowadzanie ograniczeń na podstawie jakichkolwiek rozporządzeń nie ma mocy prawnej, o ile nie jest zrealizowane w formie ustawy. Co ważne, Trybunał Konstytucyjny w swoich orzeczeniach potwierdził, że wolność działalności gospodarczej należy do kategorii praw i wolności konstytucyjnych służących zarówno osobom fizycznym, jak i osobom prawnym.
| Chcesz czytać więcej wewnętrznych informacji ze świata polityki i mediów? Prosimy o obserwowanie naszego profilu na Facebooku oraz na Twitterze. Proszę o lajkowanie i podawanie dalej naszych wpisów - w ten sposób możemy zrobić dla Ciebie więcej. |
Przedmiotowo wolność działalności gospodarczej stanowi wiązkę swobód obejmujących jej podejmowanie, organizację i wykonywanie, o ile (i dopóki) co innego nie wynika z przepisów ustawowych. W związku z tym, jednostki mają prawo do samodzielnego decydowania o udziale w życiu gospodarczym, zakresie i formach tego udziału, w tym możliwie swobodnego podejmowania różnych działań faktycznych i prawnych, mieszczących się w ramach prowadzenia działalności gospodarczej – pisze Andrzej Ogonowski w opracowaniu “Konstytucyjna wolność działalności gospodarczej w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego”.
Każdy urzędnik i polityk, którzy próbują ograniczać naszą wolność, narażają się na zarzut przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązku.