Giertych odpowiada na groźby Ziobry. “Rzeczpospolita was ukarze”

Przeczytałem oświadczenie Prokuratury Regionalnej w Lublinie straszące mnie ponownie zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, w sprawie, która już wielokrotnie była przedmiotem rozstrzygnięć sądowych.

Przypominam, że

​- Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniu 17 października 2020 roku w sprawie o sygn. akt III Kp 543/20 dostrzegł „brak istnienia przesłanek ogólnych i szczególnych stosowania jakichkolwiek środków. (…) W ocenie Sądu na tym etapie postępowania trudno te wydarzenia gospodarcze oceniać w kontekście uznania, że wskazują na duże prawdopodobieństwo, iż stanowią one przestępstwo”;

​- Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny Odwoławczy w dniu 16 listopada 2020 roku w sprawie o sygn. akt IV Kz 833/20 zgodził się „ze stanowiskiem Sądu I instancji, że na obecnym etapie postępowania nie można mówić o uprawdopodobnieniu graniczącym z pewnością, że podejrzany zarzucane mu czyny popełnił, a zatem brak podstaw do zastosowania tymczasowego aresztowania, jak i innych środków zapobiegawczych. (…) Analiza akt prowadzi do wniosku, że opisane w zarzucie podmioty prowadziły bardzo szeroką i skomplikowaną działalność gospodarczą, do której prześledzenia konieczna jest niewątpliwie bardzo szeroka wiedza, która wykracza poza znajomość przedmiotu prezentowaną przez prowadzących postępowanie karne”;

​- Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniu 3 grudnia 2020 roku w sprawie o sygn. akt III Kp 579/20, podniósł „iż Roman Giertych nie nabył statusu podejrzanego, a tym samym wydanie wobec niego postanowienia o zastosowaniu środków zapobiegawczych było niedopuszczalne. Sąd uprawniony był do odstąpienia od oceny podniesionego w zażaleniu obrońcy adw. Krzysztofa Pawlaka zarzutu naruszenia przepisu art. 249 § 1 k.p.k. Niemniej jednak skoro taki zarzut również został podniesiony, sąd postanowił marginalnie odnieść się także do niego. W ocenie sądu na aprobatę zasługuje stanowisko wspomnianego obrońcy, iż na obecnym etapie śledztwa, zgromadzony do czasu wydania zaskarżonego postanowienia materiał dowodowy, nie uprawdopodabnia w wysokim stopniu dużego prawdopodobieństwa popełnienia przez Romana Giertycha zarzucanego mu przestępstwa z art. 296 § 1, § 2 i § 3 k.k. i art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 21 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. (…) Po zapoznaniu się ze zgromadzonymi dowodami sąd stwierdził, że prokurator nie uprawdopodobnił w wysokim stopniu, iż świadczona przez Romana Giertycha pomoc prawna była pozorna i de facto jej celem było wyprowadzenie ze spółki Polnord S.A. majątku. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia prokurator operuje jedynie przypuszczeniami niepopartymi konkretnymi dowodami, co do przestępczego zachowania Romana Giertycha. W konsekwencji bez odpowiedzi pozostaje pytanie, na czym miałoby polegać nadużycie przez Romana Giertycha udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie przez niego obowiązków w rozumieniu art. 296 § 1 k.k., bowiem nie wynika to ani z treści zaskarżonego postanowienia, ani ze zgromadzonego materiału dowodowego.”;

​- Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniu 18 grudnia 2020 roku w sprawie o sygn. akt III Kp 621/20 uznał przeszukanie mojej Kancelarii Adwokackiej za nielegalne, podjęte w złej wierze i w celu ograniczenia praw przysługujących obywatelowi – „niedopuszczalne, bo niezgodne z prawem, jest świadome takie planowanie czynności, że z góry wiadomo, iż osoba uprawniona nie będzie mogła w nich uczestniczyć i to z przyczyn od siebie niezależnych, a w całości wynikających z działań organów ścigania”;

​- Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniu 22 stycznia 2021 roku w sprawie o sygn. akt III Kp 8/21 ustalił nielegalność i niezasadność zatrzymania mojej osoby oraz bezprawne zlecenie tej czynności Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu – „W rozpoznawanej sprawie prokurator w sposób bezpodstawny zlecił wykonanie postanowienia o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu oraz przeszukaniu Romana Giertycha funkcjonariuszom CBA, ponieważ przedmiotowa sprawa nie pozostawała w zakresie właściwości tej służby.”

​- Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniu 9 lutego 2021 roku w sprawie o sygn. akt III Kp 627/20 ocenił, „(…) iż w chwili wydania przez prokuratora postanowienia o zatrzymaniu i doprowadzeniu brak było uzasadnionego przypuszczenia popełnienia przestępstwa z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. i art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 § 1 k.k. oraz przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. (…) brak było po stronie Centralnego Biura Antykorupcyjnego uprawnienia do działania w sprawie, a tym samym również zlecania zatrzymania przez Prokuratora jak i jego wykonania funkcjonariuszom tej jednostki”;

​- Sąd Okręgowy w Warszawie VIII Wydział Karny w dniu 19 maja 2021 roku w sprawie o sygn. akt VIII Kp 1148/21 odmówił wyrażenia zgody na zatrzymanie i wykorzystanie dla celów postępowania przygotowawczego rzeczy oraz danych zawartych na nośnikach elektronicznych, zabezpieczonych przez organy ścigania w moim domu i podczas przeszukania osobistego oraz nakazał ich natychmiastowy zwrot, co podtrzymał Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt II AKz 717/21, nie uwzględniając zażalenia Prokuratury postanowieniem z dnia 29 lipca 2021 roku.

​Dodać trzeba, iż Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny w dniach 20 i 21 stycznia 2021 roku w trybie art. 20 § 2 k.p.k. zawiadomił Prokuratora Krajowego o ujawnionych przy rozpoznawaniu spraw o sygn. akt III Kp 579/20 oraz III Kp 621/20 „rażących uchybieniach popełnionych w toku postępowania przygotowawczego w sprawie RP I Ds. 16.2020”, w celu podjęcia stosowanych działań, a nadto w dniu 8 marca 2021 roku w trybie art. 247 § 6 w zw. z art. 246 § 4 k.p.k. w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy o CBA zawiadomił Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Krajowego o stwierdzeniu w sprawie o sygn. akt III Kp 8/21 nielegalności oraz niezasadności mojego zatrzymania. Pomimo wymienionych interwencji Sądu, Bogdan Święczkowski nie podjął żadnych działań dyscyplinujących w stosunku do podległych mu służbowo, a odpowiedzialnych za rażące uchybienia prokuratorów, czym przestępczo nie dopełnił obowiązków w nadzorze prokuratorskim w rozumieniu art. 231 k.k.

Podobne interwencje i zarzuty postawił w dwóch listach do Prezesa Rady Ministrów Rzecznik Praw Obywatelskich oraz Komisja Europejska w raporcie o problemach z praworządnością w Polsce za rok 2020.

Bezzwłocznie po wydaniu tych wszystkich orzeczeń Prokuratura Krajowa ustami Bogdana Święczkowskiego oświadczyła, że nie będzie respektować wydanych orzeczeń. Prokurator Krajowy oświadczył, że nie uznaje decyzji sądu o tym, że nie jestem podejrzanym w tej sprawie.

Oświadczył również, że wbrew decyzji sądu nadal sprawę będzie prowadzić CBA. Nazwał orzeczenia sądu błędnymi i zarzucił sędziom utrudnianie postępowania. Rzecznik Dyscyplinarny powołany na podstawie niekonstytucyjnych przepisów zażądał akt postępowania w tych sprawach wywierając tym samym presję na sąd.

Jeszcze raz podkreślam zgodnie z orzeczeniami sądów nie jestem podejrzanym w tej sprawie, gdyż nie postawiono mi zarzutów. W tej sytuacji wszelkie wzywania mnie na przesłuchanie celem „uzupełnienia i zmiany zarzutów” mają charakter bezprawny, gdyż uzupełniać lub zmieniać można jedynie zarzuty osobie już podejrzanej.

​Jawne kwestionowanie autorytetu władzy sądowniczej oraz nierealizowanie postanowień Sądów przez Urząd Prokuratorski, implikuje fakt, że śledztwo nie jest prowadzone na podstawie przepisów kodeksu postępowania karnego, lecz na zasadzie „widzi mi się” Prokuratora Krajowego.

W tej sytuacji jestem zmuszony odmówić udziału w jakimkolwiek bezprawiu – nie będę dobrowolnie uczestniczył w żadnych czynnościach procesowych, aż do momentu przywrócenia kardynalnych reguł procedury karnej, gdzie prokuratura akceptuje i wykonuje orzeczenia sądów.

Nigdy w moim życiu nie odmawiałem żadnego stawiennictwa przed żadnym organem władzy państwowej. Jednakże gdy prokuratura jawnie narusza porządek prawny i nie akceptując orzeczeń sądowych stawia się poza prawem, jestem do tego zmuszony.

Sprawa rzekomych szkód w spółce Polnord została już oceniona przez 30 składów sędziowskich, które wydały 30 orzeczeń kwestionujących twierdzenia prokuratury. Nie ma żadnych nowych, realnych dowodów w tej sprawie, bo ich być nie może.

Transakcje były bowiem przejrzyste i absolutnie uczciwe. Żaden sąd nie uwzględni więc zapowiadanego wniosku o moje aresztowanie, gdyż aby kogoś aresztować trzeba przedstawić wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa.

Na podstawie tego braku prawdopodobieństwa dotychczas sądy nie uwzględniły wniosku o aresztowanie innych osób (bezpośrednio odpowiedzialnych za dokonywane transakcje) i środków zapobiegawczych, które zastosowano wobec mnie.

Nic prokuraturze nie da przeniesienie sprawy do rozstrzygnięcia w Lublinie, gdyż sędziowie w Lublinie są tak samo niezależni jak w Poznaniu, czy w Warszawie.

Mam pełną świadomość, że mój opór wobec bezprawia może mnie kosztować kolejne zatrzymanie (albo nawet serię zatrzymań). Nie zamierzam się jednak ugiąć przed tym bezprawiem.

Jeżeli chodzi o zasady, to nie ma kompromisów. W tej sprawie chodzi o to, czy prokuratura uznaje orzeczenia sądów, czy nie. Jeżeli nie wywalczymy chociażby takiego minimalnego szacunku dla prawa, to znajdziemy się w państwie czystej dyktatury.

Nie mogę w tym kontekście nie zauważyć, że ożywienie działań prokuratury w tej sprawie nastąpiło dokładnie w momencie, w którym podjąłem się razem z innymi adwokatami złożenia wniosku do Międzynarodowego Trybunału Karnego o ściganie zbrodni przeciwko ludzkości popełnianej przez kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości polegającej właśnie na pozbawianiu wolności ludzi w ramach procedury zatrzymywania przeciwników politycznych.

Ten wniosek będzie złożony jeszcze przed świętami. Jestem przekonany, że zebrane już przez nas dowody wystarczają do postawienia zarzutów najwyższym urzędnikom prokuratury. I głęboko wierzę, że prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze będzie sprawców tych czynów ścigał i że zostaną surowo ukarani.

Dla mnie i dla mojej rodziny zaczyna się kolejny trudny czas starcia z własnym Państwem, które chwilowo zostało opanowane przez grupę świadomie popełniającą przestępstwa i zmierzającą do wprowadzenia w Polsce dyktatury.

Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia. Jestem przekonany, że Polska tę grupę pokona i Rzeczpospolita, której całe życie służyłem, ukarze zarówno kolejne bezprawie wyrządzane mi osobiście, jak i to, które każdego dnia ta władza wyrządza naszej Ojczyźnie.

Roman Giertych”