Czasem człowiek nie dobiera sobie przyjaciół. Ale doradców? No cóż – to już wybór w pełni świadomy. Tym bardziej, jeśli mówimy o ludziach, którzy odpowiadają za finanse partii. A w przypadku Konfederacji i jej odnogi – Nowej Nadziei – wygląda na to, że wybór był… no, powiedzmy, bardzo wschodni.
Roman Łazarski – nie byle kto, bo do niedawna pełnomocnik finansowy całej Konfederacji, a dziś skarbnik partii Nowa Nadzieja Sławomira Mentzena – od lat z lubością buduje mosty. Nie te metaforyczne między Polakami, ale konkretne, finansowe mosty między Warszawą a Moskwą i Mińskiem. W portfolio najbliższych partnerów pana Łazarskiego znajdziemy między innymi urokliwą Rosjankę, która zawodowo zajmuje się projektowaniem luksusowych hoteli dla władz Moskwy. Do tego dochodzi białoruski biznesmen, zapewne równie serdecznie nastawiony do zachodnich sankcji, co sam Łukaszenka do wolnych mediów. Jak to się pięknie mówi: „z kim przestajesz, takim się stajesz”.
Ale to jeszcze nie koniec tej słowiańskiej telenoweli. Bo przecież nie chodzi tu o przypadkowe znajomości z bankietów czy wspólne selfie na Wschodnim Forum Gospodarczym. Chodzi o realne, ścisłe powiązania finansowe. Tak ścisłe, że jeśli tylko pojawi się w Sejmie temat sankcji wobec Moskwy czy Mińska, to pewnie jako pierwszy usłyszymy dyskretne „może nie teraz, może wyluzujmy trochę z tą histerią” – szeptane prosto do ucha samego Mentzena. No bo jak tu krzyczeć o „wolnym rynku” i „suwerennej Polsce”, gdy twoi najbliżsi współpracownicy mają biznesowe interesy po drugiej stronie Bugu? Trochę głupio, prawda?
Ale może właśnie to jest ta „nowa nadzieja”, o której mówi Mentzen? Nadzieja na to, że Polacy nie zauważą, kto naprawdę pociąga za finansowe sznurki w jego partii. Że kupią ten cały „patriotyzm gospodarczy” bez sprawdzania, gdzie idą przelewy. No cóż. Pieniądze, jak widać, nie znają granic. Ani wstydu.