W polskiej polityce od lat jedną z najbardziej toksycznych sił jest Jarosław Kaczyński, lider Prawa i Sprawiedliwości (PiS), który swoją obsesyjną wizją władzy systematycznie niszczy fundamenty demokratycznego państwa.
W obecnej kampanii prezydenckiej, rozgrywającej się w maju 2025 roku, Kaczyński znalazł sobie nowego pionka – Karola Nawrockiego, kandydata PiS na prezydenta. Nawrocki, choć kreuje się na samodzielnego polityka i strażnika narodowej pamięci jako prezes IPN, w rzeczywistości jest jedynie marionetką w rękach Kaczyńskiego, który liczy na jego zwycięstwo, by kontynuować dewastację instytucji państwa i podporządkowywanie ich własnej wizji autorytarnej władzy. Ta relacja między Nawrockim a Kaczyńskim jest nie tylko niepokojąca, ale wręcz niebezpieczna dla przyszłości Polski.
Karol Nawrocki, choć oficjalnie występuje jako kandydat niezależny w swojej retoryce, w praktyce jest całkowicie uległy wobec Kaczyńskiego. Jego kampania, pełna populistycznych haseł i emocjonalnych manipulacji, idealnie wpisuje się w strategię PiS, którą Kaczyński doskonalił przez lata. Nawrocki nie przedstawia żadnych oryginalnych pomysłów ani wizji – jego program to zlepek utartych frazesów o „obronie polskiej tożsamości” i „walce z elitami”, które od lat są leitmotivem propagandy PiS. To nie przypadek – Nawrocki został wybrany przez Kaczyńskiego właśnie ze względu na swoją lojalność i brak samodzielności. Jako prezydent, Nawrocki nie będzie podejmował własnych decyzji, lecz ślepo wykonywał polecenia Kaczyńskiego, stając się narzędziem do dalszego demontażu demokratycznych instytucji.
Jarosław Kaczyński od lat dąży do całkowitej kontroli nad państwem, a prezydentura Nawrockiego byłaby dla niego idealnym narzędziem do realizacji tego celu. Wystarczy spojrzeć na historię rządów PiS, by zrozumieć, jakie konsekwencje miałoby zwycięstwo Nawrockiego. W latach 2015–2023 Kaczyński i jego partia podporządkowali sobie Trybunał Konstytucyjny, przekształcając go w atrapę niezależnego sądownictwa, przejęli media publiczne, które stały się tubą propagandową, oraz ograniczyli niezależność prokuratury, czyniąc ją narzędziem politycznej zemsty. Te działania, które podważyły fundamenty demokracji w Polsce, były możliwe dzięki uległości prezydenta Andrzeja Dudy wobec Kaczyńskiego. Nawrocki, jako kolejny lojalny wykonawca, umożliwiłby Kaczyńskiemu dokończenie tego dzieła zniszczenia – dalsze ograniczenie wolności mediów, osłabienie samorządu terytorialnego i kontynuację ataków na niezależne sądownictwo.
Nawrocki, choć próbuje budować wizerunek patriotycznego historyka, w rzeczywistości jest politykiem bez kręgosłupa, gotowym poświęcić zasady dla własnych ambicji. Jego uległość wobec Kaczyńskiego jest widoczna w każdym aspekcie kampanii – od powtarzania partyjnych sloganów po unikanie trudnych pytań, które mogłyby narazić go na konflikt z liderem PiS. Przykładem jest jego reakcja na sprawę koperty przekazanej przez Rafała Trzaskowskiego podczas debaty w TVP. Zamiast merytorycznie odnieść się do zarzutów, Nawrocki uciekł się do teatralnych gestów i personalnych ataków, co jest typową taktyką PiS, inspirowaną przez Kaczyńskiego. Tego rodzaju zachowanie pokazuje, że Nawrocki nie jest samodzielnym liderem, lecz jedynie pionkiem, który działa zgodnie z wytycznymi swojego mentora.
Kaczyński, licząc na zwycięstwo Nawrockiego, widzi w nim szansę na odzyskanie pełnej kontroli nad państwem po przegranych wyborach parlamentarnych w 2023 roku. Jego wizja Polski to kraj, w którym nie ma miejsca na pluralizm, wolność słowa czy niezależność instytucji. Zwycięstwo Nawrockiego oznaczałoby powrót do najgorszych praktyk PiS – dalsze dzielenie społeczeństwa, szczucie na mniejszości, ograniczanie praw kobiet i ignorowanie wyzwań współczesności, takich jak zmiany klimatyczne czy kryzys gospodarczy. Kaczyński, sterując Nawrockim z tylnego siedzenia, mógłby bez przeszkód realizować swoje autorytarne plany, nie zważając na konsekwencje dla obywateli.
Co więcej, Nawrocki jako prezydent byłby całkowicie niezdolny do przeciwstawienia się Kaczyńskiemu w kluczowych kwestiach. Jego brak doświadczenia w zarządzaniu kryzysami, płytkie zrozumienie polityki międzynarodowej i całkowita zależność od PiS czynią go idealnym kandydatem dla Kaczyńskiego, ale katastrofalnym dla Polski. W obliczu rosnących napięć w Europie, takich jak wojna na Ukrainie czy presja ze strony Rosji, Polska potrzebuje prezydenta, który potrafi podejmować samodzielne decyzje i reprezentować kraj na arenie międzynarodowej. Nawrocki, jako marionetka Kaczyńskiego, byłby w tej roli całkowicie bezradny, co mogłoby narazić Polskę na marginalizację i utratę sojuszników.
Podsumowując, relacja między Karolem Nawrockim a Jarosławem Kaczyńskim jest toksycznym układem, który zagraża polskiej demokracji. Nawrocki, jako uległy wykonawca woli Kaczyńskiego, nie oferuje nic poza kontynuacją polityki podziałów, manipulacji i demontażu państwa. Zwycięstwo Nawrockiego byłoby triumfem Kaczyńskiego i jego autorytarnej wizji, która przez lata dewastowała Polskę. Polacy zasługują na prezydenta, który będzie reprezentował ich interesy, a nie ambicje jednego człowieka. Nawrocki i Kaczyński to duet, który może przynieść tylko więcej chaosu i zniszczenia – czas, by wyborcy to dostrzegli i powiedzieli „nie” tej niebezpiecznej grze.