Prezydent Andrzej Duda, kończący swoją kadencję, podczas wizyty w Hiszpanii wywołał burzę swoimi wypowiedziami na temat kryzysu migracyjnego na granicy polsko-niemieckiej.
Jego słowa, wygłoszone na konferencji prasowej w Sewilli, budzą poważne wątpliwości co do odpowiedzialności głowy państwa i roli, jaką powinien odgrywać w obliczu złożonych problemów międzynarodowych. Zamiast proponować konstruktywne rozwiązania, Duda zdaje się podsycać nastroje anarchistyczne, wzywając obywateli do samoorganizacji i kwestionując działania rządu. Czy prezydent, który powinien być symbolem jedności, świadomie destabilizuje sytuację?
Słowa prezydenta, w których dziękuje „obywatelskim aktywistom” za wspieranie Straży Granicznej i organizowanie „obywatelskich patroli” na granicy, są nie tylko nieodpowiedzialne, ale i niebezpieczne. Wzywanie do tworzenia oddolnych, nieformalnych grup, które miałyby „bronić” granicy, to de facto zachęcanie do działań poza ramami prawa. Straż Graniczna, jako profesjonalna służba, podlega ścisłym procedurom i nadzorowi państwa. Wspieranie przez prezydenta oddolnych inicjatyw, które mogą prowadzić do eskalacji napięć, a nawet aktów przemocy, jest jawnym podważaniem porządku prawnego. Czy głowa państwa powinna promować samoorganizację obywateli w tak delikatnej kwestii, jak ochrona granicy? To pytanie retoryczne – odpowiedź brzmi: nie.
Duda idzie dalej, oskarżając Niemcy o „wpychanie migrantów” na terytorium Polski i sugerując, że nasz zachodni sąsiad powinien „sam radzić sobie z problemem”. Tego rodzaju retoryka nie tylko ignoruje złożoność kryzysu migracyjnego, ale też podważa fundamenty współpracy międzynarodowej. Polska, jako członek Unii Europejskiej, jest częścią wspólnego systemu, który wymaga solidarności i dialogu. Oskarżanie Niemiec, zamiast szukania wspólnych rozwiązań, to populistyczny chwyt, który może zyskać poklask wśród części społeczeństwa, ale w dłuższej perspektywie szkodzi polskiej pozycji na arenie międzynarodowej. Prezydent zdaje się zapominać, że migracja to problem globalny, a nie wyłącznie „niemiecki” czy „polski”.
Najbardziej niepokojące jest jednak to, że prezydent otwarcie krytykuje polski rząd za brak reakcji, jednocześnie sam nie proponując żadnych konkretnych rozwiązań. Oskarżanie władz o bezczynność, przy jednoczesnym wzywaniu obywateli do działań na własną rękę, to przepis na chaos. W demokratycznym państwie prawa to rząd i odpowiednie służby odpowiadają za politykę migracyjną i ochronę granic. Prezydent, zamiast destabilizować sytuację, powinien wspierać dialog między instytucjami i dążyć do wypracowania spójnej strategii. Tymczasem Duda zdaje się grać na emocjach, podsycając antyimigranckie nastroje i antagonizując społeczeństwo.
Warto również zwrócić uwagę na kontekst międzynarodowy. Wypowiedzi Dudy w Sewilli, w kraju, który sam zmaga się z problemem migracji, są dyplomatycznym faux pas. Hiszpania, podobnie jak Polska, znajduje się na pierwszej linii frontu migracyjnego, a jednak tamtejsze władze starają się szukać rozwiązań w ramach współpracy z UE. Polski prezydent, zamiast wyciągać rękę do partnerów, wybiera drogę konfrontacji. To nie tylko krótkowzroczne, ale i szkodliwe dla wizerunku Polski.
Na koniec, słowa Dudy o „brutalnym spychaniu migrantów” są nie tylko przesadzone, ale i dehumanizujące. Migranci to ludzie, często uciekający przed wojną, prześladowaniami czy biedą. Redukowanie ich do roli „problemu” i odrzucanie odpowiedzialności za ich los świadczy o braku empatii i niezrozumieniu globalnych wyzwań. Prezydent, jako reprezentant narodu, powinien kierować się wartościami humanitarnymi, a nie podsycać ksenofobiczne nastroje.
Andrzej Duda, ustępując z urzędu, zostawia po sobie obraz prezydenta, który w kluczowych momentach wybierał populizm zamiast odpowiedzialności. Jego słowa w Sewilli to nie tylko krytyka rządu czy Niemiec – to wezwanie do anarchii, które może mieć dalekosiężne, negatywne konsekwencje. Polska zasługuje na przywódcę, który łączy, a nie dzieli.